ما، ملتی نبودیم که الان هستیم.

در زبان فارسی جدایی جنسی وجود نداره. مثلا "او" شامل زن و مرد میشه. برخلاف زبانهای لاتین و عربی.
اگر جایی تاکید بر جنسیت باشه، در زبان فارسی، اولویت با زنهاست. بر خلاف زبانهای لاتین و اروپایی.
ما میگیم زن و شوهر بجای husband and wife.
ما میگیم خواهر و برادر ، بجای brother and sister.
ما میگیم زن و مرد، بجای men an women.
حتی ما میگیم زن و شوهر. یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت (شوهر) پیدا میکنه. ولی هویت (زن) دست نمیخوره.
بجای اینکه بگیم man and wife.
ما نمیگیم mankind.  میگیم بشریت.
ما هرگز در تاریخ و ادبیاتمون به جنسیت اهمیت ندادیم.
اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار دادیم.
حتی در زبان فارسی، (زن) یک واژه و مفهوم مستقله. نه مثل wo/man.  زائده ای کنار مرد.
ما، ملتی نبودیم که الان هستیم.